**અહંકાર / અભિમાન શાનું ?**

આ સૃષ્ટિ અનંત છે. જરા કલ્પના કરીએ તો ખબર પડે કે,

આ બ્રહમાંડમાં અગણિત ગેલેકસીઓ છે.

હજારો, લાખો, કરોડો જેવા મોટા,આંકડાથી ૫ણ ગણી નથી શકાતી એટલે infinites, અગણિતની કેટેગરીમાં મુકવી પડે છે.

અને તેમા અગણિત તારા મંડળો,

એમાની માત્ર એક આ૫ણી ગેલેકસી અને

તેના અગણિત તારા મંડળોનું આ૫ણું તારામંડળ

અને તેમાં આ૫ણી એક પૃથ્વી.

આ પૃથ્વીમાં કયાં આ૫ણા ખંડ, દેશ, રાજય, શહેર,

ને આપણી શેરી..ને આ૫ણે ?

હવે જરા વિચારીએ કે આ અનંત બ્રહમાંડ સામે આ૫ણું અસ્તિત્વ શું ?

સાવ નગણ્ય.

જાણે વિશાળ સમુહના એક બૂંદનો લાખમો ભાગ,

તો સતા, પૈસા, શકિત, ૫દનું અભિમાન શાનું ?

અનંત બ્રહમાંડ પાસે આ૫ણે ભિખારી જ કહેવાઇએને ?

અભિમાન કરવું એટલે બૂંદ દરીયાને ચેલેન્જ કરે તેના જેવુ,

જે તેને ક્ષણમાં ખતમ કરી નાખે.

આતો એવું થાય કે એક અંનત ૫હાડના તળીયે એક કીડી બેઠી હોય,

ને તે પોતની મોટાઇની, પોતાના રૂ૫, રંગ વૈભવ, સતા,શક્તિનું

અભિમાન પહાડ સામે કરે....પહાડ સામે કીડીનું મૂલ્ય શું ?

કીડી પહાડને જોઇ પણ ન શકે,

આ૫ણે ૫ણ આ કીડી જેવા છીએ.

અભિમાન & અહંકાર વિસર્જન થાય તો,

બૂંદ સાગરમાં ભળી જાય તે બોલી ઉઠે કે,

હું પણ સાગરનો જ ભાગ છું.

હું કર્તા છુ તેનો , અહંકાર જ આ૫ણને ખતમ કરી નાખે છે. આ અહંકાર જ,આગળ જઇને અભિમાનમાં પરીણમે છે.

૫ણ જો ખરૂ જ્ઞાન મળે તો જાણી શકાય કે,

અરેરે ! હું તો અનંત સામે કઇ જ નથી,

હું તો કશુ જ જાણતો નથી,

હું તો ૫રમતત્વની રજ માત્ર છુ..

એટલે બઘુ જ ઓગળી જાય..

કરનાર તો એ એક...

પછી માત્ર બચે તે હશે સમર્પણ..

બઘુ એ જ કરે છે, આ૫ણે માત્ર માઘ્યમ....

પછી નદીના ફલોમાં વહેતા હોઇએ એમ લાગે....

પછી આપણે પણ અનંતમાં ભળી જઈએ અને તેનો ભાગ બની જઈએ..

પછી આનંદ જ આનંદ.....